برپــا شده است در دل من خیمۀ غـمـی            جانم چه نوحه و چه عزا و چه مــاتمی

عمری است دلخوشم به همین غم که درجهان            غیــر از غمت نداشتــه ام یار و همدمی

بر سیــل اشک خــانه بنــا کـرده ام ولی            این بیت سُـست را نفــروشم به عــالـمی

گـفـتــی شکــار آتـش دوزخ نـمـی شــود            چشمی که در عزای تو لب تر کند نـمی

دستی به زلـف دستــۀ زنجیر زن بـکش            آشـفــتــه ام میــان صـفــوف مـنـظّــمــی

می خوانی ام به حُـکــم روایات روشنی            می خــواهـمـت مطابق آیات مـحـکــمی

ذی الحجّه اش درست به پایان نمی رسد            تقــویــم اگــر نــداشتــه بـاشد مُـحــرّمی